ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ:" Αγαπώ ίναν
κουτσίν"
Κι αν δεν το τραγουδούσαν τούτο το τραγούδι οι γιαγιάδες
μας! Κι ένα περίεργο πράγμα ..σε όλες
μας, ταίριαζε "γάντι". Μικρές μεγάλες γλώσσα μέσα δε βάζαμε ...ροδάνι
πήγαινε από το πρωί στο άλλο πρωί. Δυο
Πόντιες να βρισκόταν το πρωί για "καλημέρα" ξεσήκωναν έναν μαχαλά και
λίγο από τον παραδίπλα. Τσαζούδες ούλες από κούνια! Ε λογικό να χουμε και
ανάλογο τραγούδι μιας και η λαϊκή μούσα και λύρα δεν τα αφήνει τέτοια πράγματα
ακαυτηρίαστα:
"Αγαπώ ίναν κουτσίν (αγαπώ μία κοπέλα)
Π αγαπά την
καλατσίν (που αγαπά το να
μιλά πολύ)
’κ επορώ να φέρ’ ατέν (δεν μπορώ να την φέρω αυτήν)
’Σ σ’ο σπίτι μ’ ενάν
βραδύν. (στο σπίτι μου ένα βράδυ)
Ου ναϊλί εμέν ναϊλί ( τα κλασικά αλί και τρις αλί
του λυράρη)
Το καρδόπομ πως πονεί…" ( η καρδούλα μου πως πονεί)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου